Od tego roku zostały zwiększone kwoty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia osób z niepełnosprawnościami, które przysługuje zatrudniającym je pracodawcom. Zmiany wynikają z nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z nowymi przepisami kwoty dofinansowania wyniosą:

• 2 400 zł (dotychczas 1 950 zł) – dla osób o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• 1 350 zł (dotychczas 1 200 zł) – dla osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
• 500 zł (dotychczas 450 zł) – dla osób o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Wyższe kwoty dofinansowania po raz pierwszy można zastosować do wynagrodzeń za styczeń 2023 r.

Wyższe dopłaty do wynagrodzenia osób ze szczególnymi schorzeniami

Nowelizacja zakłada również wyższe dofinansowania do wynagrodzenia dla pracodawców zatrudniających osoby ze schorzeniem szczególnym. Stwierdzenie dotyczące schorzenia szczególnego musi wynikać z sentencji, symbolu przyczyny niepełnosprawności, wskazań lub uzasadnienia podanego na orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności.

Miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń takich osób zostanie dodatkowo zwiększone o:

• 1 200 zł – dla pracowników ze znacznym stopnieniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 3 600 zł),
• 900 zł – dla pracowników z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 2 250 zł),
• 600 zł – dla pracowników z lekkim stopniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 1 100 zł).

Powyższe kwoty dofinansowania dotyczą pracowników z niepełnosprawnościami zatrudnionych na pełny etat. Jeśli jednak dana osoba jest zatrudniona jedynie na część etatu, kwota dofinansowania będzie proporcjonalnie niższa. 

Wynagrodzenie osób z niepełnosprawnościami – o czym pamiętać?

Ostateczna kwota przysługującego wsparcia uzależniona jest, jak dotychczas, także od wartości kosztów płacy pracownika z niepełnosprawnościami oraz pomocy, jaką otrzymuje z innych źródeł.

Kwota miesięcznego dofinansowania nie może przekroczyć:

• 75% poniesionych kosztów płacy – dla pracodawcy prowadzącego działalność gospodarczą,
• 90% poniesionych kosztów płacy – dla pracodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej.

W koszty płacy należy wliczyć:

• wynagrodzenie brutto,
• składki na ubezpieczenia społeczne
• składki na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Solidarnościowy.

W przypadku wątpliwości związanych z odpowiednim wyliczeniem dofinansowania przysługującego pracodawcy w związku z zatrudnianiem osób z niepełnosprawnościami – zachęcamy do kontaktu z zespołem GOBS.

Aneta Radziun
HR Administration & Payroll Team Leader
aneta.radziun@ow-accountingpayroll.pl

Planowana nowelizacja Kodeksu pracy to niejedyne zmiany, które czekają pracodawców w nadchodzącym 2023 r. Od 1 stycznia wejdą w życie nowe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące m.in. kwoty wolnej od podatku.

Od początku przyszłego roku podatnik będzie mógł korzystać z kwoty zmniejszającej podatek w kilku zakładach pracy. Wystarczy, że złoży oświadczenie o pomniejszenie zaliczki na podatek dochodowy o:

• 1/12, czyli 300 zł miesięcznie u jednego płatnika;
• 1/24, czyli 2 x 150 zł miesięcznie u dwóch płatników;
• 1/36, czyli 3 x 100 zł miesięcznie u trzech płatników.

Jest to bardzo dobra wiadomość dla wieloetatowców, którzy obecnie mogą wskazać tylko jednego płatnika do pomniejszenia zaliczki na podatek. Oświadczenie można złożyć maksymalnie u trzech płatników. Ustawodawca zastrzegł, że dokument można złożyć, gdy spełnione są dwa warunki:

1. łączna kwota pomniejszenia stosowana przez wszystkich płatników w miesiącu nie przekracza 1/12 kwoty zmniejszającej zmniejszonej podatek (czyli 300 zł);
2. w roku podatkowym podatnik za pośrednictwem płatnika nie skorzystał w pełnej wysokości z pomniejszenia kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej (art. 27 ust.1), w tym również, gdy złożył wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku kalendarzowym (dodawany art. 31c).

Ulga dostępna też dla zleceniobiorców

Od 1 stycznia 2023 r. możliwość miesięcznego uwzględniania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek zyskają płatnicy także w stosunku do rozliczania przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ulga ma dotyczyć np. umów o dzieło, zlecenia czy o zarządzanie przedsiębiorstwem, a także kontraktów menadżerskich oraz przychodów z praw majątkowych.

Aktualnie ci podatnicy mogą uwzględnić kwotę wolną od podatku jedynie przy składaniu rocznego zeznania podatkowego, zyskując w nim zwrot nadpłaconego podatku.

Obecny stan prawny

Przypomnijmy, że kwota wolna od podatku jest stosowana przez płatników przy wyliczaniu zaliczki na podatek. Jest to 1/12 kwoty wolnej od podatku, która od 1 lipca 2022 r. wynosi 300 zł miesięcznie. Płatnicy mogą uwzględnić ją w obliczeniach tylko w przypadku, gdy podatnik złożył im formularz PIT-2, który upoważnia do stosowania 1/12 kwoty wolnej od podatku. Może ją stosować tylko jeden płatnik. W przypadku osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę w kilku zakładach pracy, ulgę podatkową może wykorzystać tylko jeden z nich.

Pamiętajmy, że 1/12 kwoty wolnej od podatku jest stosowana z automatu m.in. przez ZUS przy wypłacie świadczeń dla emerytów i rencistów. W związku z tym pracownik, który jest jednocześnie świadczeniobiorcą i pobiera z ZUS emeryturę, nie może stosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek do przychodów ze stosunku pracy. Wiązałoby się to z podwójną preferencją i finalnie z niedopłatą podatku w rocznym zeznaniu podatkowym.

Joanna Szafran
HR Administration & Payroll Team Leader
joanna.szafran@ow-accountingpayroll.pl

Zakończenie roku kalendarzowego dla wielu przedsiębiorstw wiąże się z rozpoczęciem procedury zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Oznacza to szereg obowiązków ustawowych, w tym obowiązków inwentaryzacyjnych.

Dane prezentowane w sprawozdaniach finansowych będą wiarygodne tylko wtedy, gdy informacje księgowe zostaną skonfrontowane ze stanem faktycznym. W tym celu przeprowadza się inwentaryzację wszystkich składników majątku. Dopiero po potwierdzeniu stanu poszczególnych składników majątku i wyjaśnieniu wynikłych różnic, ewidencję księgową można uznać za prawidłową, a dane zawarte w sprawozdaniu finansowym za rzetelnie odzwierciedlające rzeczywistość.

Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z ustawy o rachunkowości, która definiuje, że rachunkowość jednostki obejmuje m.in. okresowe ustalanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. Prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji ma zasadniczy wpływ na prawidłowość wyniku finansowego przedsiębiorstwa oraz rzetelną i jasną prezentację sytuacji majątkowej jednostki.

Termin i zakres inwentaryzacji

Podstawowym terminem inwentaryzacji jest ostatni dzień każdego roku obrotowego – tak wynika z art. 26 ust. 1 UoR. W jednostkach, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, inwentaryzację trzeba więc przeprowadzić do 31 grudnia każdego roku obrotowego.

W tym terminie muszą być sprawdzone i ustalone m.in.:

• aktywa pieniężne przechowywane w przedsiębiorstwie,
• aktywa finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych lub przechowywane przez inne jednostki,
• rzeczowe składniki aktywów obrotowych (materiały, towary, półprodukty, produkty gotowe),
• środki trwałe.

Każda jednostka prowadząca księgi rachunkowe powinna wypracować własne regulacje dotyczące inwentaryzacji, które uwzględniają jej wielkość, specyfikę prowadzonej działalności oraz posiadane przez nią zasoby. Prawo bilansowe nie reguluje zagadnień związanych z organizacją prac inwentaryzacyjnych, co oznacza, że każda jednostka określa je we własnym zakresie.

Jak dokonać inwentaryzacji?

Ustawa o rachunkowości dopuszcza trzy metody inwentaryzacyjne:

• potwierdzenie salda poprzez uzyskanie od dostawców i/lub odbiorców informacji o prawidłowości wykazanego stanu należności.
• spis z natury, polegający na spisaniu składników majątku, ich wycenie i porównaniu ustalonych wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz oszacowaniu, wyjaśnieniu i rozliczeniu ewentualnych różnic między tymi danymi.
• weryfikacja realności pozostałych (nieobjętych spisem z natury lub potwierdzeniem salda) pozycji aktywów i pasywów poprzez ich porównanie z odpowiednimi dokumentami i weryfikację realnej wartości tych składników.

Spis z natury jest najbardziej pracochłonną metodą inwentaryzacyjną, dlatego termin inwentaryzacji zapasów uważa się za dotrzymany, jeśli rozpoczęto go nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku. Oznacza to, że w przypadku jednostek, których rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, inwentaryzację można rozpocząć już z początkiem października.

Inwentaryzację można zlecić firmie zewnętrznej

Przeprowadzanie inwentaryzacji drogą spisu z natury jest czasochłonnym zadaniem, często wpływającym na zdolności operacyjne jednostki. Wiąże się z koniecznością unieruchomienia procesów produkcyjnych i handlowych. W związku z tym, wiele przedsiębiorstw zleca przeprowadzenie inwentaryzacji wyspecjalizowanym firmom lub biurom rachunkowym, które dysponują wykwalifikowanymi zespołami spisowymi i odpowiednim sprzętem. 

Rozwiązanie to nie wymaga angażowania w proces pracowników jednostki, co gwarantuje znaczne oszczędności czasowe. Zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji firmie zewnętrznej minimalizuje także ryzyko niewykrycia ewentualnych niedoborów i nadwyżek z uwagi na obiektywny stosunek komisji spisowej do inwentaryzowanego mienia. Trzeba pamiętać, że celem inwentaryzacji jest stwierdzenie stanu faktycznego – nawet jeśli oznacza to wykrycie istotnych braków. Warto także podkreślić, że w niektórych przypadkach inwentaryzacja wymaga eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętności pomiarowych, na przykład, gdy mamy do czynienia z zapasami składowanymi w silosach lub zbiornikach.

O czym pamiętać spisując umowę z firmą zewnętrzną?

Umowa o przeprowadzenie inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury zawarta z podmiotem zewnętrznym powinna określać co najmniej wymagania co do jej zakresu, przedmiotu, daty spisu, daty rozpoczęcia i zakończenia czynności spisowych oraz sposobu prezentacji wyników spisu. Umowa może obejmować całą procedurę inwentaryzacji, w tym przygotowanie jednostki do spisu, m.in. poprzez wskazanie sposobu uporządkowania zapasów, przygotowanie części dokumentacji lub jej wzorów, wydzielenie i oznaczenie pól spisowych, przeprowadzenie czynności spisowych i ustalenie różnic inwentaryzacyjnych.

Trzeba jednak pamiętać, że odpowiedzialność za przeprowadzenie inwentaryzacji ponosi kierownik jednostki, a zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji zapasów w formie spisu z natury firmie zewnętrznej nie zwalnia kierownika jednostki z obowiązku powołania komisji inwentaryzacyjnej ani nie znosi z niego odpowiedzialności za ten spis. Nie zmienia się to nawet wówczas, gdy określone obowiązki związane z inwentaryzacją zostaną powierzone podmiotom zewnętrznym. Jednostka ma bowiem obowiązek nadzorować przebieg spisu, aby upewnić się co do rzetelności jego wyników.

Cele i zasady przeprowadzania inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury dokonywanego przez podmiot zewnętrzny są takie same, jak spisu przeprowadzanego własnymi siłami jednostki. Kierownik jednostki powołuje komisję inwentaryzacyjną i wyznacza jej przewodniczącego.

Warto podkreślić, że jeśli inwentaryzację zapasów drogą spisu z natury wykonuje biuro rachunkowe prowadzące księgi rachunkowe zleceniodawcy, to osoby wykonujące czynności spisowe nie mogą być jednocześnie bezpośrednio zaangażowane w prowadzenie ksiąg rachunkowych tej jednostki, a w szczególności nie mogą posiadać dostępu do informacji o stanach ewidencyjnych zapasów.

Dominika Grela
Accounting Manager
dominika.grela@ow-accountingpayroll.pl

Podatek od przerzuconych dochodów został wprowadzony w styczniu 2022 roku. Ma za zadanie przeciwdziałać unikaniu opodatkowania poprzez transferowanie dochodów przy pomocy podmiotów pośredniczących lub poprzez jurysdykcje podatkowe o małej stawce opodatkowania. Wszystko wskazuje na to, że od przyszłego roku nastąpi wiele zmian w przepisach, które go regulują.

Podatek od przerzuconych dochodów w wysokości 19% obejmuje polskie podmioty oraz firmy posiadające siedzibę w Polsce. Dotyczy określonych kategorii kosztów m.in. kosztów finansowania, płatności z tytułu należności licencyjnych oraz za wybrane usługi, które zostały poniesione w roku podatkowym przez polskie przedsiębiorstwo na rzecz podmiotu powiązanego, stosującego niską efektywną stawkę podatkową.

Ponieważ treść obowiązujących obecnie przepisów budzi wiele kontrowersji, procedowane są zmiany w ustawie o CIT, dotyczące tego podatku. Mają one zacząć obowiązywać od 2023 roku.

Pięć najważniejszych zmian w podatku od przerzuconych kosztów

Zmiany w ustawie dotyczące tego podatku przewidują m.in.:

• Wprowadzeniem szczegółowych przepisów, które określą zasady obliczania efektywnej stawki podatkowej.
• Weryfikowanie warunku efektywnej stawki podatkowej (niższej niż 14,25% lub zwolnienia z opodatkowania), dotyczącej dochodów uzyskanych z kwalifikowanych kategorii kosztów, zamiast w odniesieniu do całości dochodów zagranicznego odbiorcy.
• Modyfikację warunków, które powodują powstanie podatku od przerzuconych dochodów tak, aby połowa przychodów osiągniętych przez firmę otrzymującą stanowiła wszystkie kwalifikowane płatności dokonane przez powiązane polskie podmioty. Wprowadzony ma zostać także dodatkowy warunek –  co najmniej 10% przesuniętych zysków wypłaconych przez podmiot polski będzie musiało być przekazane przez zagranicznego odbiorcę innemu podmiotowi. Zawężony ma też zostać warunek dotyczący proporcji kosztów kwalifikowanych na poziomie polskiego przedsiębiorstwa (co najmniej 3%) do wszystkich kosztów podatkowych, obejmie tylko transakcje z podmiotami powiązanymi.
• Wprowadzenie mechanizmu pozwalającego na zastosowanie podatku od przerzuconych dochodów również w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz powiązanych spółek osobowych.
• Automatyczne stosowanie podatku od przeniesionych dochodów do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów powiązanych w jurysdykcjach, z którymi Polska lub Unia Europejska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej.

Podatek od przerzuconych dochodów ma znaczenie przede wszystkim dla operacji realizowanych pomiędzy podmiotami w ramach grup międzynarodowych i wiąże się z kolejnym obowiązkiem dokumentacyjnym.

Ciężar wykazania, że wydatek realizowany na rzecz podmiotu powiązanego nie jest objęty opodatkowaniem od przerzuconych dochodów będzie spoczywał na podatniku.

Izabela Kołodziejczak
managing director, chief accountant
izabela.kolodziejczak@ow-accountingpayroll.pl

Dotąd przedsiębiorcy zatrudniający do 5 pracowników nie musieli posiadać indywidualnego konta na PUE ZUS, ale zmieni się to na początku stycznia 2023 roku. Wymóg dotyczyć będzie także osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. 

Każdy, kto płaci składki, będzie musiał mieć konto na PUE ZUS

Aktywny profil na PUE ZUS będzie wymagany, ponieważ to właśnie tam będzie przychodziła korespondencja do przedsiębiorcy i głównie tą drogą będzie on mógł przesyłać wszelkie dokumenty do ZUS.

To rozwiązanie ma przyspieszyć tempo wymiany korespondencji oraz pomóc przy przekazywaniu dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych do ZUS. Ten sposób załatwiania spraw ma również ograniczyć ryzyko zagrożeń i nadużyć, a także całkowicie wyeliminować obieg papierowej dokumentacji.

Kiedy można założyć konto na PUE ZUS?

Wszyscy, którzy nie mają jeszcze takiego konta, mogą założyć je już teraz. Można to zrobić online, korzystając ze swojego profilu zaufanego lub odwiedzając placówkę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Każdy, kto planuje aktywować indywidualne konto na PUE ZUS powinien najpierw założyć profil na PUE, a następnie potwierdzić swoją tożsamość np. przy pomocy bankowości elektronicznej, kwalifikowanego podpisu elektronicznego, e-podpisu lub ePUAPu.

Jeśli mimo obowiązku przedsiębiorca nie założy konta na PUE, zostanie mu ono założone z urzędu do końca stycznia 2023 roku.

Agnieszka Kulak
HR Administration & Payroll Team Leader
agnieszka.kulak@ow-accountingpayroll.pl

Od przyszłego roku zostanie zlikwidowany obowiązek składania załącznika przy korzystaniu z ulgi na złe długi, co ułatwi podatnikom dopełnienie obowiązków administracyjnych względem urzędu skarbowego.

Czym jest ulga na złe długi?

Ulga na złe długi to procedura przeznaczona dla podatników, którzy nie uzyskali od swoich kontrahentów płatności w wyznaczonym terminie. Pozwala ona wierzycielowi na odzyskanie kwoty podatku należnego od dokonanej czynności. Aktualnie termin ulgi na złe długi wynosi 90 dni od daty upływu terminu płatności, wynikającego z faktury lub umowy.

Niepotrzebny dodatkowy załącznik

Uproszczenie przepisów ulgi na złe długi to jeden z celów nowelizacji ustawy CIT i PIT, która trafiła do Sejmu pod koniec sierpnia 2022 roku. Teraz podatnicy dokonujący odpowiednich zwiększeń lub zmniejszeń, wynikających z ulgi na złe długi obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania, z którymi są one związane. Dzięki planowanym zmianom nie będzie już obowiązku składania załącznika CIT/WZ do zeznania podatkowego, w którym dotychczas wykazywane były takie dane. Pozwoli to na uproszczenie obowiązków administracyjnych po stronie podatników.

Nowe przepisy już od stycznia

Przedsiębiorca, niezależnie od obowiązków dotyczących zeznania, i tak musi udowodnić wysokość wierzytelności i długów, które mają wpływ na podstawę opodatkowania.

Wszelkie pozostałe zmiany proponowane w nowelizacji mają charakter doprecyzowujący, który ma wyeliminować ewentualne wątpliwości pojawiające się przy rozliczaniu złych długów w zeznaniu podatkowym.

Nowelizacja ustaw o podatkach PIT i CIT powinna wejść w życie z początkiem 2023 r.

Klaudia Brzezińska
Accounting Team Leader
klaudia.brzezinska@ow-accountingpayroll.pl

Od 2023 roku będziemy stosować nowy Krajowy Standard Rachunkowości nr 15 „Przychody ze sprzedaży wyrobów, półproduktów, towarów i materiałów”. Został on już opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów.

Nowy standard nr 15 określa zasady ustalania, ujmowania, wyceny i prezentacji przychodów ze sprzedaży wyrobów gotowych, a także półproduktów, towarów oraz materiałów w sprawozdaniu finansowym. Motywacją i uzasadnieniem dla opracowania nowego standardu rachunkowości są zgłaszane przez pracowników działów księgowości w badaniach ankietowych trudności w zakresie ewidencji przychodów ze sprzedaży. Ważnym argumentem przemawiającym za rozszerzeniem informacji w zakresie ewidencji przychodów były również istotne zmiany w obrębie prawa rachunkowości międzynarodowej – od 2018 roku obowiązuje nowy MSSF 15 „Przychody z umów z klientami”.

Zawarte w nowym KSR 15 wskazówki dotyczą m.in.:

• warunków, których spełnienie pozwala ustalić i ująć przychody ze sprzedaży oraz związane z nimi koszty poniesione przy zawarciu umowy z kontrahentem,
• zmniejszenia przychodów w związku z udzielonymi rabatami, bonusami czy przyjętymi zwrotami.

Standard określa również sposób ewidencji przychodów ze sprzedaży osiągniętych na podstawie umów sprzedaży zawartych w oparciu o szczególne warunki, takie jak sprzedaż w ramach programów lojalnościowych, sprzedaż barterowa, komis lub sprzedaż z udzielonym przyrzeczeniem odkupu. W standardzie opisano również, jak ujmować w księgach przychody z tytułu umów wieloelementowych. [MS1] 

KSR 15 tylko dla ewidencji rachunkowej

Nowy KSR 15 wyraźnie podkreśla brak zgodności ujęcia księgowego przychodów z ujęciem przychodów w ramach ewidencji prowadzonej dla celów podatkowych.Standard ten nie odnosi się w żadnym aspekcie do prowadzenia ewidencji dla celów podatkowych. W przypadku rozbieżności pomiędzy ujęciem przychodu zgodnie z prawem podatkowym a prawem bilansowym, jednostka zobowiązana jest zapewnić ewidencję umożliwiającą zarówno prawidłowe rozliczenia podatkowe, jak i prawidłowe ustalenie przychodu zgodnie ze standardem.

Nie wszystko zgodne z międzynarodowymi standardami

Wyjaśnienia zawarte w standardzie są zgodne z postanowieniami Ustawy o rachunkowości, jednak nie wszystkie rozwiązania są zbieżne z postanowieniami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej 15 „Przychody z umów z klientami”. Najważniejsze różnice wynikają m.in. z zakresu regulacji. Zakres MSSF 15 jest szerszy i odnosi się do wszelkich transakcji z tytułu umów z klientami, w tym także umów dotyczących świadczenia usług długoterminowych oraz korzystania z licencji, które nie są objęte zakresem nowego KSR 15.

O ile w przypadku sprzedaży dóbr istotnych rozbieżności pomiędzy KSR 15 a MSSF 15 nie ma, o tyle już w odniesieniu do usług należy podkreślić odmienne koncepcje obowiązujące w obu tych regulacjach prawa bilansowego. Ustawa o rachunkowości, a co za tym idzie, KSR 15, bazuje na tzw. koncepcji przeniesienia ryzyk i korzyści. Zgodnie z nią określając moment powstania przychodu, należy ocenić, kiedy ryzyka i korzyści związane z przedmiotem umowy zostały przeniesione na kupującego. Międzynarodowy standard opiera się natomiast na koncepcji, w której decyzja o przedmiocie umowy między kupującym a sprzedającym, a także o zobowiązaniach sprzedawcy wobec kupującego, jest przenoszona w momencie wykonania określonych świadczeń.

Nowy KSR został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów 29 lipca 2022 r. pod pozycją 81. Po raz pierwszy będzie miał zastosowanie do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się od 1 stycznia 2023 r.

Dominika Grela
Accounting Team Leader
dominika.grela@ow-accountingpayroll.pl

Podatnicy CIT, którzy mają straty albo niską rentowność nie zapłacą tzw. podatku minimalnego ani w tym roku, ani w następnym. Ma on zostać zawieszony na kolejne dwa lata.

Rządowy projekt nowelizacji ustawy o CIT, który właśnie trafił do Sejmu przewiduje zmiany w tzw. minimalnym podatku dochodowym i odroczenie jego wprowadzenia do 2024 roku. Oznacza to, że przedsiębiorcy, którzy zanotują stratę z działalności operacyjnej lub rentowność niższą niż 2%, po raz pierwszy zapłacą minimalny podatek dochodowy do końca marca 2025 r., rozliczając CIT za rok poprzedni.

Podatek minimalny teoretycznie od tego roku

Formalnie przepisy o minimalnym podatku dochodowym weszły w życie 1 stycznia 2022 r., w ramach Polskiego Ładu. Ich celem jest zwiększenie wpływów z CIT, również od przedsiębiorstw niedochodowych. Obecnie dotyczy to podatników, którzy wykażą stratę z działalności operacyjnej albo rentowność nie wyższą niż 1%.

Po nowelizacji, podatek ten ma być zawieszony na lata 2022-2023. Natomiast, gdy zacznie obowiązywać, obejmie firmy wykazujące straty lub rentowność do poziomu 2%. Oznacza to, że znacznie więcej przedsiębiorstw będzie zobowiązanych do jego płacenia. Według Ministerstwa Finansów podatek minimalny w nowej formie będzie dotyczył około 7 tys. podatników.

Obniżona ma być również istotna część podstawy opodatkowania. Mowa o 1,5% przychodu zamiast obecnych 4%. W efekcie stawka podatku wynosiłaby 0,015% przychodu zamiast dzisiejszych 0,4%.

Więcej zwolnionych przedsiębiorstw

W projekcie nowelizacji ustawy o CIT wydłużona została lista podmiotów zwolnionych z podatku minimalnego. Są to m.in. firmy o przychodach poniżej 2 mln euro, przedsiębiorstwa komunalne, świadczące usługi zdrowotne, prowadzące sprzedaż towarów i usług objętych cenami regulowanymi, a także górnicze. Wyłączono też podmioty, które w jednym z trzech lat poprzedzających dany rok podatkowy uzyskały rentowność przekraczającą 2%.

Teraz projekt nowelizacji ustawy musi jeszcze zaakceptować parlament. Ustawa ma wejść w życie od 1 stycznia 2023 r., ale część jej przepisów ma obowiązywać z mocą wsteczną, od 1 stycznia 2022 r.

Podatek minimalny w Unii Europejskiej

Komisja Europejska również pracuje nad dyrektywą o podatku minimalnym. Miałby on wynieść 15% i dotyczyć dużych przedsiębiorstw krajowych oraz firm wielonarodowych, których skonsolidowane przychody z co najmniej dwóch z ostatnich czterech lat przekroczyły 750 mln euro. W założeniu podatek ten będzie dotyczyć podmiotów, które wykorzystują fakt posiadania transgranicznych struktur dla zwiększenia efektywności podatkowej. Miałoby to choć w pewnym stopniu wyrównać szanse mniejszych firm, które nie mają możliwości kreowania swojej polityki podatkowej tak, jak przedsiębiorstwa transgraniczne.

Klaudia Brzezińska
Accounting Team Leader
klaudia.brzezinska@ow-accountingpayroll.pl

Od początku przyszłego roku zwiększy się limit rocznego obrotu uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika VAT – z 1,2 mln do 2 mln euro.

Nowy limit VAT dla małych podatników znalazł się w projekcie nowelizacji ustawy o VAT, która ma wejść w życie w styczniu 2023 roku. Projekt jest właśnie poddawany uzgodnieniom międzyresortowym i konsultacjom publicznym.

Kim jest mały podatnik?

Mały podatnik VATto taki, u którego wartość sprzedaży wraz z podatkiem nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty (wyrażonej w złotych), która odpowiada równowartości:

• 1,2 mln euro, lub
• 45 tys. euro (w przypadku podatników prowadzących działalność maklerską, zarządzających funduszami inwestycyjnymi lub alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, agentów oraz innych firm świadczących usługi o podobnym charakterze).

Istnieje również mały podatnik PIT/CIT.  Jest to taka firma, której wartość przychodu brutto ze sprzedaży nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 2 mln euro, w przeliczeniu na złotówki.

Status małego podatnika w obu przypadkach uprawnia do korzystania z wielu przywilejów i ułatwień. Dotyczą one przede wszystkim rozliczeń z podatku dochodowego (PIT/CIT) oraz podatku od towarów i usług (VAT).

Co oznacza wyższy limit dla małego podatnika VAT?

Głównym przywilejem małego podatnika VAT jest możliwość rozliczania podatku VAT za kwartał. Mogą się w ten sposób rozliczać nie tylko przedsiębiorstwa, które wybrały metodę kasową, lecz także małe firmy, rozliczające podatek VAT w tradycyjny sposób.

Limit małego podatnika VAT na 2023 rok w polskiej walucie będzie można obliczyć dopiero w październiku 2022 r. Jest on przeliczany na złotówki według średniego kursu euro, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego i podawany w zaokrągleniu do tysiąca złotych.

Podwyższenie limitu małego podatnika VAT do 2 mln euro spowoduje zwiększenie liczby podatników uprawnionych do stosowania metody kasowej oraz kwartalnego rozliczenia w VAT.

Izabela Kołodziejczak
managing director, chief accountant
izabela.kolodziejczak@ow-accountingpayroll.pl

Pierwszy raz od 2013 roku została podniesiona stawka diety w delegacji za krajowe podróże służbowe. Wzrosła także stawka ryczałtu za noclegi i dojazdy.

Przez ostatnie dziewięć lat obowiązywała ta sama stawka diety w delegacji – 30 zł za każdą rozpoczętą dobę podróży służbowej. Od 28 lipca 2022 roku wzrosła ona o 26% i wynosi 38 zł.

Wszystko za sprawą znowelizowanego rozporządzenia Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej[1]. Zwiększona stawka diety ma umożliwić pokrycie rosnących kosztów wyżywienia.

Można wydać więcej na nocleg i komunikację

Wraz ze wzrostem stawki diety, wzrósł ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu środkami komunikacji publicznej, który jest liczony od wartości diety za podróż krajową – określony jako 20% diety. Po podwyżce wzrósł do 7,60 zł. Wyższy jest również ryczałt za nocleg, który stanowi 150% diety. Przez ostatnie lata było to 45 zł, natomiast po zmianach – 57 zł.

Jednak aby pracownik mógł otrzymać zwrot kosztów noclegu, musi przedstawić pracodawcy rachunek z miejsca zakwaterowania. Należy pamiętać, że koszt jednej doby hotelowej nie może być wyższy niż dwudziestokrotność stawki diety, czyli może wynosić najwyżej 760 zł. Dotychczas było to 600 zł.

Konieczne udokumentowanie wydatków poniesionych w podróży

Wydatki związane z podróżą służbową mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Zapisów, w tym również diet właściciela firmy oraz osób z nim współpracujących, dokonuje się przez tzw. rozliczenie podróży służbowej na podstawie sporządzonego dowodu wewnętrznego.

Do rozliczenia należy dołączyć dokumenty potwierdzające poniesione wydatki, czyli faktury lub rachunki.

Joanna Szafran
HR administration & payroll senior specialist
joanna.szafran@ow-accountingpayroll.pl

[1] Rozporządzenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 30 czerwca 2022 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 1481), https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20220001481