Zakończenie roku kalendarzowego dla wielu przedsiębiorstw wiąże się z rozpoczęciem procedury zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Oznacza to szereg obowiązków ustawowych, w tym obowiązków inwentaryzacyjnych.
Dane prezentowane w sprawozdaniach finansowych będą wiarygodne tylko wtedy, gdy informacje księgowe zostaną skonfrontowane ze stanem faktycznym. W tym celu przeprowadza się inwentaryzację wszystkich składników majątku. Dopiero po potwierdzeniu stanu poszczególnych składników majątku i wyjaśnieniu wynikłych różnic, ewidencję księgową można uznać za prawidłową, a dane zawarte w sprawozdaniu finansowym za rzetelnie odzwierciedlające rzeczywistość.
Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z ustawy o rachunkowości, która definiuje, że rachunkowość jednostki obejmuje m.in. okresowe ustalanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. Prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji ma zasadniczy wpływ na prawidłowość wyniku finansowego przedsiębiorstwa oraz rzetelną i jasną prezentację sytuacji majątkowej jednostki.
Podstawowym terminem inwentaryzacji jest ostatni dzień każdego roku obrotowego – tak wynika z art. 26 ust. 1 UoR. W jednostkach, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, inwentaryzację trzeba więc przeprowadzić do 31 grudnia każdego roku obrotowego.
W tym terminie muszą być sprawdzone i ustalone m.in.:
Każda jednostka prowadząca księgi rachunkowe powinna wypracować własne regulacje dotyczące inwentaryzacji, które uwzględniają jej wielkość, specyfikę prowadzonej działalności oraz posiadane przez nią zasoby. Prawo bilansowe nie reguluje zagadnień związanych z organizacją prac inwentaryzacyjnych, co oznacza, że każda jednostka określa je we własnym zakresie.
Ustawa o rachunkowości dopuszcza trzy metody inwentaryzacyjne:
Spis z natury jest najbardziej pracochłonną metodą inwentaryzacyjną, dlatego termin inwentaryzacji zapasów uważa się za dotrzymany, jeśli rozpoczęto go nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku. Oznacza to, że w przypadku jednostek, których rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, inwentaryzację można rozpocząć już z początkiem października.
Przeprowadzanie inwentaryzacji drogą spisu z natury jest czasochłonnym zadaniem, często wpływającym na zdolności operacyjne jednostki. Wiąże się z koniecznością unieruchomienia procesów produkcyjnych i handlowych. W związku z tym, wiele przedsiębiorstw zleca przeprowadzenie inwentaryzacji wyspecjalizowanym firmom lub biurom rachunkowym, które dysponują wykwalifikowanymi zespołami spisowymi i odpowiednim sprzętem.
Rozwiązanie to nie wymaga angażowania w proces pracowników jednostki, co gwarantuje znaczne oszczędności czasowe. Zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji firmie zewnętrznej minimalizuje także ryzyko niewykrycia ewentualnych niedoborów i nadwyżek z uwagi na obiektywny stosunek komisji spisowej do inwentaryzowanego mienia. Trzeba pamiętać, że celem inwentaryzacji jest stwierdzenie stanu faktycznego – nawet jeśli oznacza to wykrycie istotnych braków. Warto także podkreślić, że w niektórych przypadkach inwentaryzacja wymaga eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętności pomiarowych, na przykład, gdy mamy do czynienia z zapasami składowanymi w silosach lub zbiornikach.
Umowa o przeprowadzenie inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury zawarta z podmiotem zewnętrznym powinna określać co najmniej wymagania co do jej zakresu, przedmiotu, daty spisu, daty rozpoczęcia i zakończenia czynności spisowych oraz sposobu prezentacji wyników spisu. Umowa może obejmować całą procedurę inwentaryzacji, w tym przygotowanie jednostki do spisu, m.in. poprzez wskazanie sposobu uporządkowania zapasów, przygotowanie części dokumentacji lub jej wzorów, wydzielenie i oznaczenie pól spisowych, przeprowadzenie czynności spisowych i ustalenie różnic inwentaryzacyjnych.
Trzeba jednak pamiętać, że odpowiedzialność za przeprowadzenie inwentaryzacji ponosi kierownik jednostki, a zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji zapasów w formie spisu z natury firmie zewnętrznej nie zwalnia kierownika jednostki z obowiązku powołania komisji inwentaryzacyjnej ani nie znosi z niego odpowiedzialności za ten spis. Nie zmienia się to nawet wówczas, gdy określone obowiązki związane z inwentaryzacją zostaną powierzone podmiotom zewnętrznym. Jednostka ma bowiem obowiązek nadzorować przebieg spisu, aby upewnić się co do rzetelności jego wyników.
Cele i zasady przeprowadzania inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury dokonywanego przez podmiot zewnętrzny są takie same, jak spisu przeprowadzanego własnymi siłami jednostki. Kierownik jednostki powołuje komisję inwentaryzacyjną i wyznacza jej przewodniczącego.
Warto podkreślić, że jeśli inwentaryzację zapasów drogą spisu z natury wykonuje biuro rachunkowe prowadzące księgi rachunkowe zleceniodawcy, to osoby wykonujące czynności spisowe nie mogą być jednocześnie bezpośrednio zaangażowane w prowadzenie ksiąg rachunkowych tej jednostki, a w szczególności nie mogą posiadać dostępu do informacji o stanach ewidencyjnych zapasów.
Dominika Grela
Accounting Manager
dominika.grela@ow-accountingpayroll.pl