Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług – Slim VAT 3 została podpisana przez prezydenta. Jej głównym celem jest poprawa płynności finansowej firm poprzez uproszczenie i przyspieszenie rozliczania VAT oraz ułatwienie formalności w obrocie międzynarodowym.

Pomoże w tym przede wszystkim podwyższenie limitu sprzedaży dla małych podatników z 1,2 do 2 mln euro, dzięki czemu szersze grono firm będzie mogło skorzystać z metody kasowej oraz kwartalnych rozliczeń VAT.

Zmiany wprowadzone przez pakiet Slim VAT 3 dotyczą siedmiu obszarów działalności przedsiębiorstw:

• Uproszczenie rozliczania VAT – próg sprzedaży dla małego podatnika podniesiono do 2 mln euro rocznie. Nie trzeba też dokonywać korekty rocznej naliczonego podatku VAT, jeżeli ostateczny współczynnik sprzedaży jest niższy i różni się nie więcej niż o 2 punkty procentowe od współczynnika wstępnego.
• Zmniejszenia formalności w obrocie międzynarodowym – doprecyzowano moment wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w korektach deklaracji. Zlikwidowano obowiązek posiadania faktury dla celów potwierdzenia możliwości odliczenia VAT przy transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
• Zmiany dotyczące dokumentowania transakcji – uproszczono i doprecyzowano kursy walut stosowanych dla faktur korygujących in minus i in plus oraz wprowadzono brak konieczności drukowania raportów fiskalnych i dokumentów niefiskalnych z kas rejestrujących online.
• Zwolnienia z VAT w szerszym zakresie – wprowadzono nowe zasady zwolnień z podatku VAT oraz cła dla importu towarów dla placówek dyplomatycznych.
• Złagodzenie przepisów dotyczących sankcji VAT – zmniejszono stawki preferencyjne sankcji VAT z 20% do 10% oraz z 15% do 5% oraz zrezygnowano z automatyzmu w stosowaniu sankcji VAT.
• Konsolidacja i ujednolicenie w zakresie wydawania wiążących informacji – zniesiono opłaty za wniosek o wydanie Wiążącej Informacji Stawkowej. WIP, WIA i WIT będą wydawane przez jeden organ (dyrektora KIS).
• Większa płynność finansowa przedsiębiorców – wprowadzono możliwość dokonywania przelewów z rachunku VAT od członków grupy VAT do przedstawiciela tej grupy, odpowiedzialnego za regulowanie tego podatku przez grupę, a także większe możliwości opłacania z rachunku VAT innych podatków, m.in. od sprzedaży detalicznej czy podatku tonażowego. Uproszczono stosowanie split payment dla faktoringu, dzięki wprowadzeniu dodatkowego sposobu uwolnienia się od odpowiedzialności solidarnej, gdy następuje zmiana faktora.

Zmiany wprowadzone przez Slim VAT 3 należy ocenić pozytywnie. Są one odpowiedzią na oczekiwania podatników i nie mają rewolucyjnego charakteru.

Agata Zięba
Accounting Manager
agata.zieba@ow-accountingpayroll.pl

Od początku ubiegłego roku zmieniły się zasady obliczania składki zdrowotnej. Obecnie jej wysokość zależy od formy opodatkowania i wysokości dochodów osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Co jednak ważniejsze, to w tym roku po raz pierwszy konieczne będzie roczne rozliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne za 2022 rok.

Obowiązek ten dotyczy wszystkich przedsiębiorców prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy płacą składki na swoje ubezpieczenie. Roczne rozliczenie ma pomóc w ustaleniu wysokości składki zdrowotnej za 2022 rok – na podstawie dochodów, jakie zostały wówczas osiągnięte. Dokument należy złożyć do 22 maja 2023 roku.

Kto powinien się rozliczyć?

Obowiązek dotyczy przedsiębiorców rozliczających się:

• na zasadach ogólnych według skali podatkowej,
• podatkiem liniowym lub
• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą  powinny to zrobić na dokumencie ZUS DRA (blok XII). Z kolei właściciele firm, którzy opłacają składki również za inne osoby, np. pracowników lub zleceniobiorców, muszą to zrobić przy pomocy ZUS RCA (blok III.F).

Nowe wzory dokumentów będą obowiązywać od 1 maja 2023 r., czyli począwszy od rozliczeń składanych za kwiecień. Co ważne, docelowo pojawią się również w programach Płatnik i ePłatnik, dzięki czemu rozliczenie składki zdrowotnej będzie możliwe szybką drogą elektroniczną.

Nadpłata czy niedopłata?

Po rozliczeniu może okazać się, że składka na ubezpieczenie zdrowotne za miniony rok została opłacona w kwocie wyższej niż ustalona. Wówczas przedsiębiorcy będzie przysługiwał jej zwrot. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy posiada on zaległości za składki lub nienależnie pobrane świadczenia z ubezpieczenia społecznego.

Wniosek o zwrot nadpłaty zostanie przygotowany za przedsiębiorcę przez ZUS. Dokument będzie dostępny na profilu płatnika na Platformie Ubezpieczeń Społecznych (PUE). Jedynym obowiązkiem przedsiębiorcy będzie wówczas sprawdzenie i przesłanie wniosku do ZUS – w terminie do 1 czerwca 2023 roku. Kwota nadpłaty zostanie przekazana na rachunek bankowy zapisany na koncie płatnika składek. Nastąpi to najpóźniej 1 sierpnia.

Jeśli po rozliczeniu okaże się, że składka zdrowotna została opłacona w kwocie niższej niż ustalona, wówczas konieczne będzie dopłata. Trzeba ją wówczas uregulować wraz ze składką za kwiecień 2023 roku, czyli do 22 maja.

Agnieszka Kulak
HR Administration & Payroll Manager
agnieszka.kulak@ow-accountingpayroll.pl

Stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe jest ustalana na okres jednego roku składkowego – tegoroczna będzie obowiązywała od 1 kwietnia 2023 do 31 marca 2024 roku.

Każdy właściciel firmy, który opłaca pełne składki ZUS, ma obowiązek odprowadzać nie tylko składkę na ubezpieczenie zdrowotne, emerytalną, rentową, chorobową (dobrowolną), na Fundusz Pracy, ale również składkę wypadkową.

Składka wypadkowa zależy od podstawy ubezpieczenia. Oblicza się ją biorąc pod uwagę wymiar składek na ubezpieczenie rentowe i emerytalne. Jej wysokość jest określana na cały rok.

Wysokość składki zależy od liczby zatrudnianych pracowników

W przypadku firm zatrudniających poniżej 10 osób składka wypadkowa jest stała i wynosi 1,67%. Jednak przedsiębiorstwa liczące powyżej 10 pracowników miały obowiązek do końca stycznia złożyć informację ZUS IWA za trzy ostatnie lata kalendarzowe. Na tej podstawie ZUS ustali indywidualną stawkę, w zależności od rodzaju działalności firmy. Przedsiębiorca zostanie powiadomiony o wysokości składki wypadkowej w danym roku składkowym do 20 kwietnia poprzez konto PUE.

Firmy, które do 30 kwietnia nie otrzymają z ZUS-u takiego zawiadomienia, powinny zwrócić się do właściwej sobie jednostki organizacyjnej ZUS o podanie wysokości obowiązującej ich stopy procentowej składki na ubezpieczenie wypadkowe na nowy rok składkowy.

Płatnicy, którzy zgłaszają do ubezpieczenia wypadkowego co najmniej 10 osób, ale nie mieli obowiązku przekazania informacji ZUS IWA za trzy ostatnie lata kalendarzowe, samodzielnie ustalają wysokość składki wypadkowej na dany rok składkowy.

Wówczas stopa procentowa zależy od grupy prowadzonej działalności.

Ostatni moment na odzyskanie nadpłaty

Warto wiedzieć, że 2023 rok jest ostatnim, w którym można odzyskać z ZUS nadpłatę tytułem składki wypadkowej bez ograniczenia okresem rozliczeniowym. Od 1 stycznia 2024 r. podatnicy nie będą już mogli składać korekt deklaracji za okres dłuższy niż 5 lat wstecz. Dotyczy to przedsiębiorstw płacących składkę wypadkową wyższą niż wynika to z ich kodu PKD.

Patrycja Okoń
HR Administration & Payroll Senior Specialist
patrycja.okon@ow-accountingpayroll.pl

Choć początkowo podatek minimalny CIT miał dotyczyć tylko największych korporacji, już teraz wiadomo, że obejmie również te z niewielkimi dochodami lub ponoszącymi straty. Podatek ostatecznie wejdzie w życie 1 stycznia 2024 roku. Jak się przygotować do nowych regulacji?

Podatek minimalny CIT to nowa kategoria podatku wprowadzona poprzez

nowelizację ustawy o podatku dochodowym z października 2021 r.

Podatek minimalny CIT dotyczy głównie spółek i podatkowych grup kapitałowych posiadających siedzibę na terytorium Polski. Obowiązuje również przedsiębiorstwa zagraniczne działające na terenie RP, które poniosą stratę za dany rok kapitałowy ze źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe lub też udział ich dochodów ze źródeł innych niż zyski kapitałowe nie będzie wyższy niż 2%.

Kto został zwolniony z minimalnego CIT?

Minimalnego podatku CIT nie zapłacą:

• podatnicy prowadzący działalność nie dłużej niż 3 lata oraz ci, którzy w danym roku podatkowym uzyskali przychody mniejsze o 30% w stosunku do poprzedniego roku,
• przedsiębiorstwa finansowe, podmioty o prostej strukturze właścicielskiej oraz wchodzące w skład grupy co najmniej dwóch spółek, w której jedna spółka posiada bezpośrednio co najmniej 75% udziałów,
• mali podatnicy CIT, spółki komunalne i świadczące usługi ochrony zdrowia, firmy postawione w stan upadłości bądź likwidacji,
• przedsiębiorstwa, których rentowność w jednym z trzech ostatnich lat podatkowych wyniosła więcej niż 2%.

Wartość podatku minimalnego

Podatek minimalny CIT wyniesie 10% podstawy opodatkowania, którą stanowi suma:

• 1,5% wartości przychodów spółki innych niż pochodzących z zysków kapitałowych,
• kosztów finansowania dłużnego, przekraczających 30% podatkowej EBITDA, poniesionych na rzecz podmiotów powiązanych,
• kosztów usług lub praw niematerialnych przekraczających wartość 3 mln zł plus 5% podatkowej EBITDA.

Znowelizowane przepisy przewidują także alternatywną metodę ustalania podstawy opodatkowania, która stanowić będzie 3% wartości przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych w danym roku podatkowym.

Minimalny podatek dochodowy CIT będzie można odliczać w kolejnych latach podatkowych od podatku obliczonego na zasadach ogólnych. Będzie to możliwe przez 3 następujące po sobie lata podatkowe, które rozpoczną się bezpośrednio po roku, w którym podatnik uiścił minimalny podatek dochodowy.

Warto już teraz się przygotować

Choć faktyczny obowiązek wyliczenia podatku minimalnego pojawi się dopiero w marcu 2025 r., to przedsiębiorcy już teraz powinni przeanalizować swoją sytuację i zastanowić się nad wdrożeniem rozwiązań, które pomogłyby zmniejszyć obciążenia podatkowe wynikające z podatku minimalnego CIT. Wspieramy firmy w tego typu analizie – zapraszamy do kontaktu.

Klaudia Brzezińska
Accounting Team Leader
klaudia.brzezinska@ow-accountingpayroll.pl

Od tego roku zostały zwiększone kwoty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia osób z niepełnosprawnościami, które przysługuje zatrudniającym je pracodawcom. Zmiany wynikają z nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Zgodnie z nowymi przepisami kwoty dofinansowania wyniosą:

• 2 400 zł (dotychczas 1 950 zł) – dla osób o znacznym stopniu niepełnosprawności,
• 1 350 zł (dotychczas 1 200 zł) – dla osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
• 500 zł (dotychczas 450 zł) – dla osób o lekkim stopniu niepełnosprawności.

Wyższe kwoty dofinansowania po raz pierwszy można zastosować do wynagrodzeń za styczeń 2023 r.

Wyższe dopłaty do wynagrodzenia osób ze szczególnymi schorzeniami

Nowelizacja zakłada również wyższe dofinansowania do wynagrodzenia dla pracodawców zatrudniających osoby ze schorzeniem szczególnym. Stwierdzenie dotyczące schorzenia szczególnego musi wynikać z sentencji, symbolu przyczyny niepełnosprawności, wskazań lub uzasadnienia podanego na orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności.

Miesięczne dofinansowanie do wynagrodzeń takich osób zostanie dodatkowo zwiększone o:

• 1 200 zł – dla pracowników ze znacznym stopnieniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 3 600 zł),
• 900 zł – dla pracowników z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 2 250 zł),
• 600 zł – dla pracowników z lekkim stopniem niepełnosprawności (łączna kwota dofinansowania to 1 100 zł).

Powyższe kwoty dofinansowania dotyczą pracowników z niepełnosprawnościami zatrudnionych na pełny etat. Jeśli jednak dana osoba jest zatrudniona jedynie na część etatu, kwota dofinansowania będzie proporcjonalnie niższa. 

Wynagrodzenie osób z niepełnosprawnościami – o czym pamiętać?

Ostateczna kwota przysługującego wsparcia uzależniona jest, jak dotychczas, także od wartości kosztów płacy pracownika z niepełnosprawnościami oraz pomocy, jaką otrzymuje z innych źródeł.

Kwota miesięcznego dofinansowania nie może przekroczyć:

• 75% poniesionych kosztów płacy – dla pracodawcy prowadzącego działalność gospodarczą,
• 90% poniesionych kosztów płacy – dla pracodawcy, który nie prowadzi działalności gospodarczej.

W koszty płacy należy wliczyć:

• wynagrodzenie brutto,
• składki na ubezpieczenia społeczne
• składki na Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Solidarnościowy.

W przypadku wątpliwości związanych z odpowiednim wyliczeniem dofinansowania przysługującego pracodawcy w związku z zatrudnianiem osób z niepełnosprawnościami – zachęcamy do kontaktu z zespołem GOBS.

Aneta Radziun
HR Administration & Payroll Team Leader
aneta.radziun@ow-accountingpayroll.pl

Planowana nowelizacja Kodeksu pracy to niejedyne zmiany, które czekają pracodawców w nadchodzącym 2023 r. Od 1 stycznia wejdą w życie nowe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące m.in. kwoty wolnej od podatku.

Od początku przyszłego roku podatnik będzie mógł korzystać z kwoty zmniejszającej podatek w kilku zakładach pracy. Wystarczy, że złoży oświadczenie o pomniejszenie zaliczki na podatek dochodowy o:

• 1/12, czyli 300 zł miesięcznie u jednego płatnika;
• 1/24, czyli 2 x 150 zł miesięcznie u dwóch płatników;
• 1/36, czyli 3 x 100 zł miesięcznie u trzech płatników.

Jest to bardzo dobra wiadomość dla wieloetatowców, którzy obecnie mogą wskazać tylko jednego płatnika do pomniejszenia zaliczki na podatek. Oświadczenie można złożyć maksymalnie u trzech płatników. Ustawodawca zastrzegł, że dokument można złożyć, gdy spełnione są dwa warunki:

1. łączna kwota pomniejszenia stosowana przez wszystkich płatników w miesiącu nie przekracza 1/12 kwoty zmniejszającej zmniejszonej podatek (czyli 300 zł);
2. w roku podatkowym podatnik za pośrednictwem płatnika nie skorzystał w pełnej wysokości z pomniejszenia kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej (art. 27 ust.1), w tym również, gdy złożył wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku kalendarzowym (dodawany art. 31c).

Ulga dostępna też dla zleceniobiorców

Od 1 stycznia 2023 r. możliwość miesięcznego uwzględniania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek zyskają płatnicy także w stosunku do rozliczania przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ulga ma dotyczyć np. umów o dzieło, zlecenia czy o zarządzanie przedsiębiorstwem, a także kontraktów menadżerskich oraz przychodów z praw majątkowych.

Aktualnie ci podatnicy mogą uwzględnić kwotę wolną od podatku jedynie przy składaniu rocznego zeznania podatkowego, zyskując w nim zwrot nadpłaconego podatku.

Obecny stan prawny

Przypomnijmy, że kwota wolna od podatku jest stosowana przez płatników przy wyliczaniu zaliczki na podatek. Jest to 1/12 kwoty wolnej od podatku, która od 1 lipca 2022 r. wynosi 300 zł miesięcznie. Płatnicy mogą uwzględnić ją w obliczeniach tylko w przypadku, gdy podatnik złożył im formularz PIT-2, który upoważnia do stosowania 1/12 kwoty wolnej od podatku. Może ją stosować tylko jeden płatnik. W przypadku osób zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę w kilku zakładach pracy, ulgę podatkową może wykorzystać tylko jeden z nich.

Pamiętajmy, że 1/12 kwoty wolnej od podatku jest stosowana z automatu m.in. przez ZUS przy wypłacie świadczeń dla emerytów i rencistów. W związku z tym pracownik, który jest jednocześnie świadczeniobiorcą i pobiera z ZUS emeryturę, nie może stosować 1/12 kwoty zmniejszającej podatek do przychodów ze stosunku pracy. Wiązałoby się to z podwójną preferencją i finalnie z niedopłatą podatku w rocznym zeznaniu podatkowym.

Joanna Szafran
HR Administration & Payroll Team Leader
joanna.szafran@ow-accountingpayroll.pl

Zakończenie roku kalendarzowego dla wielu przedsiębiorstw wiąże się z rozpoczęciem procedury zamknięcia ksiąg rachunkowych i sporządzenia sprawozdania finansowego. Oznacza to szereg obowiązków ustawowych, w tym obowiązków inwentaryzacyjnych.

Dane prezentowane w sprawozdaniach finansowych będą wiarygodne tylko wtedy, gdy informacje księgowe zostaną skonfrontowane ze stanem faktycznym. W tym celu przeprowadza się inwentaryzację wszystkich składników majątku. Dopiero po potwierdzeniu stanu poszczególnych składników majątku i wyjaśnieniu wynikłych różnic, ewidencję księgową można uznać za prawidłową, a dane zawarte w sprawozdaniu finansowym za rzetelnie odzwierciedlające rzeczywistość.

Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z ustawy o rachunkowości, która definiuje, że rachunkowość jednostki obejmuje m.in. okresowe ustalanie drogą inwentaryzacji rzeczywistego stanu aktywów i pasywów. Prawidłowe przeprowadzenie inwentaryzacji ma zasadniczy wpływ na prawidłowość wyniku finansowego przedsiębiorstwa oraz rzetelną i jasną prezentację sytuacji majątkowej jednostki.

Termin i zakres inwentaryzacji

Podstawowym terminem inwentaryzacji jest ostatni dzień każdego roku obrotowego – tak wynika z art. 26 ust. 1 UoR. W jednostkach, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, inwentaryzację trzeba więc przeprowadzić do 31 grudnia każdego roku obrotowego.

W tym terminie muszą być sprawdzone i ustalone m.in.:

• aktywa pieniężne przechowywane w przedsiębiorstwie,
• aktywa finansowe zgromadzone na rachunkach bankowych lub przechowywane przez inne jednostki,
• rzeczowe składniki aktywów obrotowych (materiały, towary, półprodukty, produkty gotowe),
• środki trwałe.

Każda jednostka prowadząca księgi rachunkowe powinna wypracować własne regulacje dotyczące inwentaryzacji, które uwzględniają jej wielkość, specyfikę prowadzonej działalności oraz posiadane przez nią zasoby. Prawo bilansowe nie reguluje zagadnień związanych z organizacją prac inwentaryzacyjnych, co oznacza, że każda jednostka określa je we własnym zakresie.

Jak dokonać inwentaryzacji?

Ustawa o rachunkowości dopuszcza trzy metody inwentaryzacyjne:

• potwierdzenie salda poprzez uzyskanie od dostawców i/lub odbiorców informacji o prawidłowości wykazanego stanu należności.
• spis z natury, polegający na spisaniu składników majątku, ich wycenie i porównaniu ustalonych wartości z danymi ksiąg rachunkowych oraz oszacowaniu, wyjaśnieniu i rozliczeniu ewentualnych różnic między tymi danymi.
• weryfikacja realności pozostałych (nieobjętych spisem z natury lub potwierdzeniem salda) pozycji aktywów i pasywów poprzez ich porównanie z odpowiednimi dokumentami i weryfikację realnej wartości tych składników.

Spis z natury jest najbardziej pracochłonną metodą inwentaryzacyjną, dlatego termin inwentaryzacji zapasów uważa się za dotrzymany, jeśli rozpoczęto go nie wcześniej niż 3 miesiące przed końcem roku obrotowego, a zakończono do 15 dnia następnego roku. Oznacza to, że w przypadku jednostek, których rok obrotowy równy jest kalendarzowemu, inwentaryzację można rozpocząć już z początkiem października.

Inwentaryzację można zlecić firmie zewnętrznej

Przeprowadzanie inwentaryzacji drogą spisu z natury jest czasochłonnym zadaniem, często wpływającym na zdolności operacyjne jednostki. Wiąże się z koniecznością unieruchomienia procesów produkcyjnych i handlowych. W związku z tym, wiele przedsiębiorstw zleca przeprowadzenie inwentaryzacji wyspecjalizowanym firmom lub biurom rachunkowym, które dysponują wykwalifikowanymi zespołami spisowymi i odpowiednim sprzętem. 

Rozwiązanie to nie wymaga angażowania w proces pracowników jednostki, co gwarantuje znaczne oszczędności czasowe. Zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji firmie zewnętrznej minimalizuje także ryzyko niewykrycia ewentualnych niedoborów i nadwyżek z uwagi na obiektywny stosunek komisji spisowej do inwentaryzowanego mienia. Trzeba pamiętać, że celem inwentaryzacji jest stwierdzenie stanu faktycznego – nawet jeśli oznacza to wykrycie istotnych braków. Warto także podkreślić, że w niektórych przypadkach inwentaryzacja wymaga eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętności pomiarowych, na przykład, gdy mamy do czynienia z zapasami składowanymi w silosach lub zbiornikach.

O czym pamiętać spisując umowę z firmą zewnętrzną?

Umowa o przeprowadzenie inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury zawarta z podmiotem zewnętrznym powinna określać co najmniej wymagania co do jej zakresu, przedmiotu, daty spisu, daty rozpoczęcia i zakończenia czynności spisowych oraz sposobu prezentacji wyników spisu. Umowa może obejmować całą procedurę inwentaryzacji, w tym przygotowanie jednostki do spisu, m.in. poprzez wskazanie sposobu uporządkowania zapasów, przygotowanie części dokumentacji lub jej wzorów, wydzielenie i oznaczenie pól spisowych, przeprowadzenie czynności spisowych i ustalenie różnic inwentaryzacyjnych.

Trzeba jednak pamiętać, że odpowiedzialność za przeprowadzenie inwentaryzacji ponosi kierownik jednostki, a zlecenie przeprowadzenia inwentaryzacji zapasów w formie spisu z natury firmie zewnętrznej nie zwalnia kierownika jednostki z obowiązku powołania komisji inwentaryzacyjnej ani nie znosi z niego odpowiedzialności za ten spis. Nie zmienia się to nawet wówczas, gdy określone obowiązki związane z inwentaryzacją zostaną powierzone podmiotom zewnętrznym. Jednostka ma bowiem obowiązek nadzorować przebieg spisu, aby upewnić się co do rzetelności jego wyników.

Cele i zasady przeprowadzania inwentaryzacji zapasów drogą spisu z natury dokonywanego przez podmiot zewnętrzny są takie same, jak spisu przeprowadzanego własnymi siłami jednostki. Kierownik jednostki powołuje komisję inwentaryzacyjną i wyznacza jej przewodniczącego.

Warto podkreślić, że jeśli inwentaryzację zapasów drogą spisu z natury wykonuje biuro rachunkowe prowadzące księgi rachunkowe zleceniodawcy, to osoby wykonujące czynności spisowe nie mogą być jednocześnie bezpośrednio zaangażowane w prowadzenie ksiąg rachunkowych tej jednostki, a w szczególności nie mogą posiadać dostępu do informacji o stanach ewidencyjnych zapasów.

Dominika Grela
Accounting Manager
dominika.grela@ow-accountingpayroll.pl

Podatek od przerzuconych dochodów został wprowadzony w styczniu 2022 roku. Ma za zadanie przeciwdziałać unikaniu opodatkowania poprzez transferowanie dochodów przy pomocy podmiotów pośredniczących lub poprzez jurysdykcje podatkowe o małej stawce opodatkowania. Wszystko wskazuje na to, że od przyszłego roku nastąpi wiele zmian w przepisach, które go regulują.

Podatek od przerzuconych dochodów w wysokości 19% obejmuje polskie podmioty oraz firmy posiadające siedzibę w Polsce. Dotyczy określonych kategorii kosztów m.in. kosztów finansowania, płatności z tytułu należności licencyjnych oraz za wybrane usługi, które zostały poniesione w roku podatkowym przez polskie przedsiębiorstwo na rzecz podmiotu powiązanego, stosującego niską efektywną stawkę podatkową.

Ponieważ treść obowiązujących obecnie przepisów budzi wiele kontrowersji, procedowane są zmiany w ustawie o CIT, dotyczące tego podatku. Mają one zacząć obowiązywać od 2023 roku.

Pięć najważniejszych zmian w podatku od przerzuconych kosztów

Zmiany w ustawie dotyczące tego podatku przewidują m.in.:

• Wprowadzeniem szczegółowych przepisów, które określą zasady obliczania efektywnej stawki podatkowej.
• Weryfikowanie warunku efektywnej stawki podatkowej (niższej niż 14,25% lub zwolnienia z opodatkowania), dotyczącej dochodów uzyskanych z kwalifikowanych kategorii kosztów, zamiast w odniesieniu do całości dochodów zagranicznego odbiorcy.
• Modyfikację warunków, które powodują powstanie podatku od przerzuconych dochodów tak, aby połowa przychodów osiągniętych przez firmę otrzymującą stanowiła wszystkie kwalifikowane płatności dokonane przez powiązane polskie podmioty. Wprowadzony ma zostać także dodatkowy warunek –  co najmniej 10% przesuniętych zysków wypłaconych przez podmiot polski będzie musiało być przekazane przez zagranicznego odbiorcę innemu podmiotowi. Zawężony ma też zostać warunek dotyczący proporcji kosztów kwalifikowanych na poziomie polskiego przedsiębiorstwa (co najmniej 3%) do wszystkich kosztów podatkowych, obejmie tylko transakcje z podmiotami powiązanymi.
• Wprowadzenie mechanizmu pozwalającego na zastosowanie podatku od przerzuconych dochodów również w odniesieniu do płatności dokonywanych na rzecz powiązanych spółek osobowych.
• Automatyczne stosowanie podatku od przeniesionych dochodów do płatności dokonywanych na rzecz podmiotów powiązanych w jurysdykcjach, z którymi Polska lub Unia Europejska nie ratyfikowała umowy międzynarodowej.

Podatek od przerzuconych dochodów ma znaczenie przede wszystkim dla operacji realizowanych pomiędzy podmiotami w ramach grup międzynarodowych i wiąże się z kolejnym obowiązkiem dokumentacyjnym.

Ciężar wykazania, że wydatek realizowany na rzecz podmiotu powiązanego nie jest objęty opodatkowaniem od przerzuconych dochodów będzie spoczywał na podatniku.

Izabela Kołodziejczak
managing director, chief accountant
izabela.kolodziejczak@ow-accountingpayroll.pl

Dotąd przedsiębiorcy zatrudniający do 5 pracowników nie musieli posiadać indywidualnego konta na PUE ZUS, ale zmieni się to na początku stycznia 2023 roku. Wymóg dotyczyć będzie także osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. 

Każdy, kto płaci składki, będzie musiał mieć konto na PUE ZUS

Aktywny profil na PUE ZUS będzie wymagany, ponieważ to właśnie tam będzie przychodziła korespondencja do przedsiębiorcy i głównie tą drogą będzie on mógł przesyłać wszelkie dokumenty do ZUS.

To rozwiązanie ma przyspieszyć tempo wymiany korespondencji oraz pomóc przy przekazywaniu dokumentów rozliczeniowych i zgłoszeniowych do ZUS. Ten sposób załatwiania spraw ma również ograniczyć ryzyko zagrożeń i nadużyć, a także całkowicie wyeliminować obieg papierowej dokumentacji.

Kiedy można założyć konto na PUE ZUS?

Wszyscy, którzy nie mają jeszcze takiego konta, mogą założyć je już teraz. Można to zrobić online, korzystając ze swojego profilu zaufanego lub odwiedzając placówkę Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Każdy, kto planuje aktywować indywidualne konto na PUE ZUS powinien najpierw założyć profil na PUE, a następnie potwierdzić swoją tożsamość np. przy pomocy bankowości elektronicznej, kwalifikowanego podpisu elektronicznego, e-podpisu lub ePUAPu.

Jeśli mimo obowiązku przedsiębiorca nie założy konta na PUE, zostanie mu ono założone z urzędu do końca stycznia 2023 roku.

Agnieszka Kulak
HR Administration & Payroll Team Leader
agnieszka.kulak@ow-accountingpayroll.pl

Od przyszłego roku zostanie zlikwidowany obowiązek składania załącznika przy korzystaniu z ulgi na złe długi, co ułatwi podatnikom dopełnienie obowiązków administracyjnych względem urzędu skarbowego.

Czym jest ulga na złe długi?

Ulga na złe długi to procedura przeznaczona dla podatników, którzy nie uzyskali od swoich kontrahentów płatności w wyznaczonym terminie. Pozwala ona wierzycielowi na odzyskanie kwoty podatku należnego od dokonanej czynności. Aktualnie termin ulgi na złe długi wynosi 90 dni od daty upływu terminu płatności, wynikającego z faktury lub umowy.

Niepotrzebny dodatkowy załącznik

Uproszczenie przepisów ulgi na złe długi to jeden z celów nowelizacji ustawy CIT i PIT, która trafiła do Sejmu pod koniec sierpnia 2022 roku. Teraz podatnicy dokonujący odpowiednich zwiększeń lub zmniejszeń, wynikających z ulgi na złe długi obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania, z którymi są one związane. Dzięki planowanym zmianom nie będzie już obowiązku składania załącznika CIT/WZ do zeznania podatkowego, w którym dotychczas wykazywane były takie dane. Pozwoli to na uproszczenie obowiązków administracyjnych po stronie podatników.

Nowe przepisy już od stycznia

Przedsiębiorca, niezależnie od obowiązków dotyczących zeznania, i tak musi udowodnić wysokość wierzytelności i długów, które mają wpływ na podstawę opodatkowania.

Wszelkie pozostałe zmiany proponowane w nowelizacji mają charakter doprecyzowujący, który ma wyeliminować ewentualne wątpliwości pojawiające się przy rozliczaniu złych długów w zeznaniu podatkowym.

Nowelizacja ustaw o podatkach PIT i CIT powinna wejść w życie z początkiem 2023 r.

Klaudia Brzezińska
Accounting Team Leader
klaudia.brzezinska@ow-accountingpayroll.pl